Zdrowe kopyta - najczęstsze problemy - syndrom trzeszczkowy

Zdrowie: Zdrowe kopyta - najczęstsze problemy - syndrom trzeszczkowy

     Zmora jeźdźców i hodowców - chore trzeszczki - mogą stać się przyczyną poważnej kulawizny, która doprowadzi do wyłączenia konia z normalnego użytkowania, zrujnuje karierę sportową i może prowadzić nawet do konieczności uśpienia zwierzęcia. Niezwykle ważna jest profilaktyka, dlatego też na podstawie tego artykułu dowiesz się co to takiego, skąd się bierze i jak to rozpoznać.

Syndrom trzeszczkowy

     Kopyto końskie składa się m.in. z trzech kości ( koronowej, kopytowej i trzeszczki) i z różnych więzadeł, między którymi można wyróżnić więzadło poboczne trzeszczki kopytowej, poboczne stawu kopytowego oraz więzadło trzeszczki kopytowej nieparzyste. Prócz tego w kopycie wyróżniamy jeszcze: staw kopytowy, kaletkę kopytową i ścięgno zginacza głębokiego palców. Choroby występujące w tych obszarach często nazywa się wspólną nazwą syndromu trzeszczkowego.

     Choroba ta dotyczy najczęściej przednich kończyn, rzadziej tylnych. Często objawia się silniej tylko na jednej kończynie.
 

     Wśród chorób syndromu trzeszczkowego wyróżniamy:

     Zapalenie trzeszczki nieparzystej i jej kaletki - dotyka koni 5-7 letnich, potocznie zwane jest podotrochleozą, powoduje kulawizny piersiowe. Powstaje w wyniku przeciążeń narządu ruchu, ale przyczyną może być także wadliwa postawa kończyn piersiowych, nieprawidłowe kucie, bądź wąskie kopyto. Chory koń manifestuje skrócony wykrok z kulawizną nawrotową, obarcza boczne ściany kopyt. W połowie przypadków choroba występuje na obu kończynach. Weterynarz wykrywa ją poprzez tzw. próby zgięciowe palca, opukiwanie podeszwy kopyta w okolicy grotu strzałki, lonżowanie konia, badanie radiologiczne i scyntygraficzne.

     Choroby tej niestety nie da się wyleczyć a jedynie zaleczać i łagodzić. W tym celu kuje się chore konie ortopedycznie podkowami z miękką wkładką i zwiększoną powierzchnią podparcia. Należy także pozwolić koniowi odpocząć od jazd przez okres ok. półtora miesiąca.

     Leczenie farmakologiczne polega na podawaniu środków rozszerzających naczynia obwodowe. Leczenie operacyjne: neurektomia, desmotomia.

     Zapalenia trzeszczek pęcinowych - to zwyrodnienia w obrębie przyczepu ścięgna mięśnia międzykostnego do trzeszczek pęcinowych. W obrębie mięśnia międzykostnego i więzadeł trzeszczek można wyróżnić miejsca zwapniałe. Wyróżniamy dwa rodzaje zapalenia: pozastawową i stawową.

     Choroba to najczęściej dotyka koni wyścigowych, myśliwskich i skoczków w wieku między 2‑5 rokiem życia. Niewykluczone, że powstaje w wyniku zapalenia więzadeł trzeszczki lub mięśnia międzykostnego.

     Chory koń odczuwa bolesność przy ucisku na trzeszczki i mięsień międzykostny. Próba zginania stawu śródręczno – palcowego jest także bolesna. Jeśli podejrzewamy wystąpienie tej choroby to należy wykonać badanie rentgenowskie po upłynięciu trzech tygodni od wystąpienia pierwszych objawów.

     Dla łatwiejszego rozróżnienia podzielmy zapalenia trzeszczek pęcinowych na dwa rodzaje: dotykające przeważnie młodych 2‑3 letnich koni wyścigowych (kulawizna pojawia się po wysiłku, a ustępuje po odpoczynku), i chroniczne, występujące u koni starszych i dotyczące głównie jednej trzeszczki kończyny przedniej.

     Leczenie przy pierwszej postaci choroby polega na odstawieniu od treningu i pozostawieniu konia na 30‑90 dni na padoku. Miejscowo stosuje się maści rozgrzewające oraz kuje podkowami otwartymi, weterynarz podaje leki usprawniające krążenie obwodowe.

     W drugiej postaci choroby konia kujemy lekką aluminiową podkową ortopedyczną otwartą, wcieramy maści, płyny rozgrzewające. Bardzo pomaga koniom pływanie. Korzystna jest również dłuższa przerwa w użytkowaniu konia.
 

     Niestety leczenie nie przynosi zazwyczaj zbyt dobrych wyników.

     Złamania trzeszczek. Trzeszczki są kośćmi narażonymi na przeciążenia w związku z tym złamanie trzeszczki kopytowej to wynik wytężonej pracy lub skoku konia (na skutek przyciśnięcia trzeszczki do kości kopytowej przez silnie napięte ścięgno zginacza głębokiego palca).

     U chorych koni występuje silna kulawizna, pulsowanie w okolicy pęciny i reakcja bólowa przy opukiwaniu podeszwy kopyta czy ucisku grotu strzałki. Zdiagnozować tę chorobę można także poprzez badanie radiologiczne. Rokowania nie są pomyślne. Zależnie od rodzaju złamania stosuje się: kucie ortopedyczne, usztywnienie stawu kopytowego.

     Złamania trzeszczek pęcinowych zdarzają się przeważnie u koni wyścigowych, kłusaków, skoczków. Objawy są zależne od postaci złamania. Przy złamaniu górnego odcinka kości koń stojąc zgina silnie staw pęcinowy i opiera kończynę na przedniej części kopyta. W stępie pojawia się kulawizna z podparcia. Stwierdza się w okolicy pęciny gorący i bolesny w dotyku obrzęk. Należy wykonać badania radiologiczne.

     Złamania rzepki u koni spotyka się rzadko. Powstają one po silnych urazach (uderzenie w przeszkodę, kopnięcie, wypadek lokomocyjny). Objawy łatwe do rozpoznania - silna kulawizna i bolesny obrzęk okolicy stawu kolanowego. Potwierdzeniem jest badanie radiologiczne. Leczenie operacyjne.

 

---

Dla Jeździeckiego Centrum Informacyjnego: Visenna

Opracowano na podstawie materiałów:
www.szpitalkoni.com.pl
www.ar.wroc.pl

Wysłano dnia 02-06-2005 przez Visenna