Rząd jeździecki

Dla początkujących: Rząd jeździecki

Wyposażenie jeźdźca

Do jazdy konnej powinno się używać specjalnych spodni nazywanych bryczesami. Posiadają one naszycia na udach i innych miejscach, które w czasie jazdy konnej są obcierane a także rzepy lub suwaki przy kostce, by nogawki trzymały się nogi i nie zwijały się.

Jeśli nie możemy sobie pozwolić na kupno bryczesów lub butów do jazdy konnej wystarczą czapsy lub sztylpy (czapsy sięgają do ud, a sztylpy do kolan). Są to skórzane owijki na nogi, które uniemożliwiają ściąganie się spodni, zapobiegają obtarciom od siodła łydek i podarciu się spodni.

Buty do jazdy konnej powinny mieć płaską podeszwę, lekki obcas i gładką powierzchnię bez sznurówek. Obuwie wyspecjalizowane do jazdy konnej to sztyblety. Mogą być długie do kolan lub krótkie do kostki. Nie powinno się jeździć w adidasach, gdyż mogą one utykać w strzemieniu i w czasie niebezpieczeństwa trudniej wydostać nogę.

Bluzka jest obojętna, jednak do różnego rodzaju zawodów są wymagane odpowiednie stroje np. mundurki, garnitury, fraki.

Aby wodze nie obcierały rąk jeźdźcy noszą specjalne skórzane rękawiczki. Często nie są one wygodne, ale każdy szanujący się jeździec je nosi.

Nakrycie głowy jest jednym z ważniejszych części. Jest artykułem dekoracyjnym, ale ma także za zadanie chronić głowę jeźdźca w razie upadku. Melonik i cylinder ładnie wyglądają, lecz słabo osłaniają. Innym rodzajem nakrycia głowy jest toczek. Wykonany jest ze słabego materiału i nadają się tylko do jazdy rekreacyjnej po padoku. Kaski są wyspecjalizowane w idealnej ochronie głowy jeźdźca i często posiadają paski z ochraniaczem na brodę.

Z wymienionymi powyżej artykułami jeździec będzie się dobrze czuć w siodle i  zapewni sobie bezpieczeństwo.

Dodatkiem może być bat (palcat). Są trzy rodzaje tych produktów: krótki do skoków przez przeszkody, dłuższy ujeżdżeniowy i najdłuższy do lonżowania. Batów używa się, gdy chce się ukarać konia lub gdy wierzchowiec nie reaguje na inne pomoce. Gdy chcemy go zastosować należy to zrobić w trakcie działania łydkami. Tego narzędzia nie powinno się pokazywać zwierzęciu, gdyż może się ono spłoszyć.

Jednym ze sposobów na wzmocnienie działania swoich łydek są ostrogi. Są to metalowe części, najczęściej w postaci kółek z tępymi ostrzami. Zakłada się je na buty na piętach. Ostróg można używać tylko wtedy, gdy jesteśmy już doświadczonymi jeźdźcami i nasze łydki nie „latają na wszystkie strony”, gdyż wspomagane ostrogami mogą ranić lub drażnić konia.

Oprócz tych wszystkich części są jeszcze środki pomocnicze. Jednym z nich jest głos. Niektórzy sądzą, że nie powinno się posługiwać tym narzędziem, gdyż mało doświadczeni jeźdźcy uczą się tego i nie działają odpowiednio ciałem. Jednak niski i ciepły głos działa na konia uspakajająco, natomiast wysoki i głośny może go przestraszyć.

Jednym z pierwszych narzędzi, jakie stosuje się przy początkujących jeźdźcach i  koniach jest lonża. Jest to linka o różnej długości, którą przypina się w  różnych przypadkach albo do wewnętrznego kółka wędzidłowego (przy nauce jazdy konnej na doświadczonym koniu) lub do kawecanu (do ujeżdżania młodego konia). Drugi koniec oraz ostatnie 2-3 m. trzyma lonżujący. Osoba ta dba o stałe naprężenie lonży. Konie, które poddaje się temu procesowi są najczęściej młode i  dopiero będą ujeżdżane, chore i nie mogące chodzić pod jeźdźcem lub, gdy chce się zapewnić zwierzęciu ruch oszczędzając je.

Jednym z najbardziej przydatnych ćwiczeń jest przechodzenie przez cavaletti (koziołki). Są to drewniane drągi ustawione na trasie konia, lonżowanego lub pod jeźdźcem, na wysokości od 20 cm. i w odstępach ok. 1. 40 m. Wierzchowiec pokonuje przeszkodę stępem lub kłusem. Cavaletti mają za zadanie zmusić konia do wzmożonej uwagi i wysokiego podnoszenia nóg. Jeździec może sprawdzić czy jest wystarczająco rozluźniony i czy jego dosiad jest dobry (czy porusza się za ruchem konia).

Strony:    « Poprzednia    1 | 2